Tego pana nie muszę chyba nikomu dokładnie przedstawiać. Wystarczy, że powiem, że ma piękny zachrypnięty głos, a uśmiech nigdy nie znika z jego sympatycznej twarzy. Sopot pokochał go od pierwszej chwili, a on nie pozostał ani trochę dłużny polskiej publiczności. Pokochał nas bez reszty i wraca co chwile nie dając o sobie zapomnieć. Już niedługo wróci żeby dać kolejny niezapomniany koncert w warszawskiej Sali Kongresowej. Trudno zapomnieć o takich przebojach jak Belle pochodzący z przepięknego musicalu Notre Dame de Paris i innych jak Seul, Gitan, Reviens czy późniejsze Stand up. Nie można jednak zapomnieć, że artysta ten nadal się rozwija i nagrywa świetne albumy, a im jest starszy tym są one lepsze. Poprzedni album R&B zyskał we Francji miano złotego i platynowego, podobnie najnowszy krążek, który mam zamiar Państwu przedstawić.
Pierwszy utwór Au milieu de ma vie ( W środku mojego życia) otwierający album o tym samym tytule wprowadza nas w niezwykły klimat tej płyty. Słychać w nim chrypę i ogromną pasje Garou, w tle zaś przeuroczy akompaniament skrzypiec. Cała płyta jest bardzo ciekawa stylowo i gatunkowo. Znajdziemy na niej troszkę bluesa, czasem elementy rocka i troszkę stylu „pascalowskiego” (ze względu na to, że autorem jednej z piosenek jest słynny francuski piosenkarz i muzyk Pascal Obispo, wieloletni przyjaciel artysty) oraz „cabrelowskiego”( Tak, legendarny Francis Cabrel także jest współtwórcą tej płyty). Jeśli dokładnie się wsłuchamy i wczujemy zwrócimy uwagę na to, że krążek ten jest bardzo refleksyjny, a momentami nawet bardzo emocjonalny. Najbardziej świadczą o tym takie utwory jak Toutes mes erreus ( Wszystkie moje błędy), La Felure (Pęknięcie) czy choćby Tu sais ( Ty wiesz) napisana przez samego artystę dla jego córki. Muszę przyznać, że Tu sais to naprawdę piękny, niesamowicie poruszający utwór wyrażający ból ojca, który musi rozstać się z ukochaną córką by wykonywać swój zawód, utwór opisujący jego dylematy i rozterki związane z tym, że nie może jej towarzyszyć w życiu codziennym, patrzeć jak dorasta, a także głęboką tęsknotę za nią. Przy tym kawałku moje oczy zawsze są mokre. Na krążku znajdziemy również żywsze kawałki, które sprawią, że nogi same chodzą, są nimi Avec Elle ( z nią), L’ange gardien ( Anioł stróż), De vents, des mots ( Wiatr, słowa) w porywającym duecie z Charlotte Cardin czy wspomniane już wyżej La Felure – bardziej rockowe. Avancer (Naprzód) czyli pierwszy singiel z tej płyty to utwór żywy i łatwo wpadający w ucho, można by powiedzieć wrócił dawny Garou, ale mi do gustu bardziej przypadła piosenka Le blues dans le sang ( Blues we krwi) i może nie tylko dlatego, że jestem wielką fanką bluesa, ale kawałek ten mówi o tym jakim facetem był Garou mając 19 lat i jakim jest dziś mając prawie 41. Jednym słowem Le blues dans le sang to cała historia tego artysty w jednym utworze. Jeśli miałabym polecić komuś najlepsze piosenki z tej płyty, które dotarły do mnie już za pierwszym razem to będą to na pewno La Felure, Au milieu de ma vie, Le blues dans le sang, Tu sais i Seul une femme (Tylko kobieta).
Myślę jednak, że każdy znajdzie na tej płycie coś dla siebie, ponieważ jest niezwykle różnorodna i bogata zarówno wokalnie jak i tekstowo. W jej tworzeniu pomagali tacy mistrzowie jak Luc Plamondon i Richard Cocciante (twórcy Notre Dame de Paris), Jean – Jacques Goldman, Francis Cabrel, Pascal Obispo i Gerald de Palmas.

Myślę, że każdy znajdzie na tej płycie coś dla siebie. To bardzo refleksyjna i dojrzała płyta niezwykle dojrzałego muzyka stworzona we współpracy z najlepszymi francuskimi twórcami. Płyta porywa już od pierwszego kawałka, miejscami mocno porusza innym znów razem sprawia, że nogi aż same chodzą. Jednym słowem trudno się od niej oderwać.