Zdecydowanie jedna z najważniejszych płyt roku 2014. Ja nie wiem skąd oni biorą pomysły, ale każda płyta, czy jest to hip hop, czy rock, czy muzyka synmtetyczna, jak w tym przypadku jest po prostu ciekawa i cała do słuchania. A płyt, które intrygują od poczatku do końca naprawdę ze świeczką szukać. Poczatek płyty, czyli Pył, Bieg i Zwiedzam świat to rytmiczne numery idealne na przebój (zresztą Pył od miesięcy okupuje pierwsze lokaty Listy Trójki). Potem następuje spokojniejszy fragment w postaci Wojny z Kasią Nosowską i genialnych Śladów z udziałem Justyny Święs. A potem Karate, Zemsta, Dzień dobry, numery dobre i z fajnymi przemyśleniami. Wogóle warstwa tekstowa jest bardzo ciekawa i refleksyjna, Fisz chce nas wciągnąć w rozważania nad współczesnym życiem, szybkim, płytkim i byle jakim.
A muzycznie? Klubowo-hiphopowo-elektronicznie. Rewelacyjnie! A numer Mamut to mi się z Depeche Mode lekko kojarzy, z ich instrumentalami... No i na koniec Piwnica...

Jeśli czujesz się
Jak na śmieci wór
Bo codzienny znój
Daje w kość
Nie zostawaj sam
Nie słuchaj płyt
Smutnych pieśni
Czarnych nut

Weź kluczyki i
Wyjedź teraz gdzieś
Czy pamiętasz zapach miejsc
Śmiało dotknij drzwi
Zimnych piwnic gdzie
Chciałeś zaprzyjaźnić się

A jeśli ktoś
Komu ufałeś tak
Odszedł nagle
Zostałeś sam
Jeśli sypiasz źle
Czujesz duży lęk
I nieśmiałość dusi cię

Weź kluczyki i
Wyjedź teraz gdzieś
Czy pamiętasz zapach miejsc
Śmiało dotknij drzwi
Zimnych piwnic gdzie
Chciałeś zaprzyjaźnić się

Jeśli masz już dość
Martwe oczy masz
Przezroczyste jak tafla szkła
Jeśli tęsknisz do
Długich nocy i
Bębnów które walą w rytm

Weź kluczyki i
Wyjedź teraz gdzieś
Czy pamiętasz zapach miejsc
Śmiało dotknij drzwi
Zimnych piwnic gdzie
Chciałeś zaprzyjaźnić się

Naprawdę świetna płyta.