Obiektyw makro

Większość obiektywów zostało opracowanych do fotografowania motywów znajdujących się w pewnej odległości od aparatu. W przypadku obiektywów makro jest na odwrót: umożliwiają one fotografowanie rzeczy znajdujących się blisko soczewki, jak owady lub rośliny. W obiektywie makro odległość między soczewkami a matrycą aparatu fotograficznego jest większa niż w obiektywie standardowym, co prowadzi do wyostrzenia błędów optycznych, jak nieostrość na brzegu kadru i dystorsje. Z tego względu obiektywy makro muszą być szczególnie starannie skonstruowane, przez co są z reguły droższe od obiektywów stałoogniskowych o tej samej ogniskowej.


Większość obiektywów makro to obiektywy stałoogniskowe
Prawie wszystkie obiektywy makro, które niektórzy producenci określają również jak obiektywy „mikro”, są obiektywami stałoogniskowymi o znacznie skróconej odległości przedmiotowej. Aktualne obiektywy makro umożliwiają bezstopniowe ogniskowanie od nieskończoności do skali odwzorowania 1:1, co oznacza, że motyw zostaje odwzorowany na matrycy aparatu w oryginalnej wielkości. Obiektywy makro są dostępne prawie wyłącznie w wersji stałoogniskowej (50-60, 90-105 i 180-200 mm). Im mniejsza ogniskowa, tym mniejsza jest odległość wymagana do odwzorowania motywu w skali 1:1. Używając lekkiego obiektywu o ogniskowej 50 mm, fotograf musi się więc znacznie bardziej zbliżyć do motywu (na odległość 6-7 centymetrów) niż w przypadku znacznie cięższego obiektywu o ogniskowej 200 mm – w tym wypadku wymagany odstęp wynosi bowiem 25 centymetrów.