Szybkie ładowanie – jak zmierzyć?
Samo określenie „szybkie ładowanie” niewiele mówi na temat prawdziwych możliwości smartfona. Co innego, jeśli do tego określenia dopisana jest konkretna wartość liczbowa. Dzięki tym parametrom można porównywać szybkość ładowania telefonów różnych producentów. Wiadomo, że np. szybkie ładowanie 25 W to coś lepszego niż szybkie ładowanie 15 W.
A skąd te liczby? Moc ładowania wyrażona w watach (W) to iloczyn natężenia prądu w amperach (A) oraz napięcia w woltach (V). Gdy telefony służyły głównie do rozmów i wysyłania wiadomości tekstowych, a nie oglądania filmów, grania w gry czy słuchania muzyki, stosowało się ładowarki o skromnych możliwościach. Wystarczyło natężenie 1 A i napięcie 5 V co dawało 5 watów (5 W). Zakładając, że telefon podłączało się do gniazdka wieczorem i odłączało następnego dnia rano, tempo ładowania nie miało większego znaczenia.
Zapotrzebowanie na szybki przepływ energii znacząco wzrosło, dlatego dziś tworzy się baterie zdolne do przyjmowania większej dawki prądu w krótszym czasie. Ten efekt można osiągnąć, zwiększając wspomniane parametry – napięcie lub (i) natężenie. Aby proces był bezpieczny, czuwa nad nim procesor. Najpopularniejsze technologie szybkiego ładowania oznaczają właśnie kontrolowany i szybki przepływ energii.
Quick Charge jest standardem opracowanym przez Qualcomm (producenta procesorów Snapdragon), wykorzystywanym w smartfonach z Androidem różnych producentów. Jego powszechność to duża zaleta.
Dzięki temu ładowarka z funkcją Quick Charge jest kompatybilna z telefonami wielu firm. Na bazie tego rozwiązania poszczególni producenci opracowali własne technologie, nadając im swoje nazewnictwo. Dlatego niektóre
telefony Samsung ładują się przez Samsung Adaptive Fast Charge, a
smartfony Motorola przez TurboPower. Sprawa jest jeszcze bardziej złożona, bo standardy występują w kilku wariantach – Quick Charge 2.0, Quick Charge 3.0, Quick Charge 4.0 itd. Technologie całkowicie niezależne od rozwiązań Qualcomm to te stosowane w chińskich telefonach – Supercharge opracowana przez firmę Huawei oraz VOOC stworzona przez Oppo. Otwartym dla wszystkich, popularnym standardem jest natomiast USB Power Delivery (PD) – system opracowany przez USB Promoters Group.
Chociaż najistotniejsza jest wspomniana moc, technologia również może mieć znaczenie – szczególnie gdy używasz ładowarki i kabla innego producenta. Nie wszystkie standardy są kompatybilne ze sobą. Kupując sprzęt firmy zewnętrznej, należy najpierw upewnić się, czy wspiera konkretną technologię.
Na przykład
ładowarka sieciowa Hama 20 W wspiera funkcje Power Delivery (PD), Quick Charge 2.0 i 3.0.